Çevre değerlendirmeleri ve aile iş birliği terapinin en önemli basamaklarındandır. Çocuğun maruz kaldığı sosyal, kültürel, fiziksel, kurumsal çevre ve tutumlar üzerinde değişiklik yapılmadıkça terapi verimliliği azalmaktadır. Terapi sürecinin aile tarafından anlaşılması ve günlük yaşama dahil edilmesi, tutumların terapistle belirlenen şekilde değişmesi gerekmektedir. Süreçten beklentilerin aile, çocuk ve terapist için aynı seviyede olması önemlidir. Yaşanılan durumlarla ilgili ebeveynin davranışları, duyguları ve başa çıkma stratejilerini yönetme konusunda rehberlik sağlamak ailenin iyilik hali ve çocuğun öğrenmesi açısından destekleyici olmaktadır.